Kleren shoppen is niet gemakkelijker als je slanker bent!

Deze blog schreef ik vorige week al ... Omdat ik er nog foto's bij wou steken heb ik hem opgeslagen als concept, maar ... ik heb nog steeds geen foto's ... Daarom de blog zonder foto's. Die hebben jullie nog te goed! Beloofd!


Weinig mensen zullen het zich kunnen voorstellen, maar eigenlijk is kleren kopen als zwaarlijvig persoon heel simpel. Enkele jaren geleden dacht ik daar ongetwijfeld anders over, maar sinds vorig weekend ben ik er van overtuigd : dikke mensen hebben het zoveel gemakkelijker als ze gaan shoppen. Ik leg het even uit ...

Op het einde van de grote vakantie had ik even een razzia gehouden in mijn kleerkast en samen met Rune alles wat "te groot" of "te zakkerig"was onverbiddelijk doorverwezen naar een wasmand om af te voeren. Resultaat ... een kleerkast die zo goed als leeg was, met hier en daar nog een zomers aandoende t-shirt of tuniek en als ik heel eerlijk ben werden die zelfs een beetje te ruim.

Vorig weekend was ik hoog nodig toe aan een nieuw outfit.Tussen twee afspraken door rushte ik zaterdagnamiddag dus even naar een winkelcentrum om mijn slag te slaan ... weinig tijd, maar veel kleding nodig en dus dacht ik dat even snel te fiksen ... Groot was echter mijn verbazing dat de kleinste "grote matenkleding" te groot geworden was, zeker aan mijn romp.

Help ... een heel arsenaal aan collecties, winkels, maten, kleuren, ... drong zich aan me op en stond te schreeuwen om door mij gekozen, gepast en gekocht te worden. Wow dit was een compleet nieuwe ervaring. Kleding kopen was voor mij altijd heel eenvoudig : je beperkt je tot de grote maten winkels of de beperkte grote maten-rekken in een zaak ... done. Mijn grootste zorg was dat ik mijn smaak moest vinden in dat beperkte aanbod en als ik dat niet vond ... pech... dan moest ik kiezen tussen wat er wel ter beschikking lag. Zo eenvoudig was dat!

Nu lag dat dus anders ... een hele wereld ging voor me open en eerlijk ... die overdonderde me wel wat. Wat was mooi, wat vond ik mooi, wat zou passen aan mijn (nog steeds uit verhouding zijnde) lichaam. Het aanbod was overweldigend, de antwoorden allerminst duidelijk. Ik heb het dus op veilig gespeeld en ben gaan winkelen in de winkels die ik kende, met een collectie die ik wel mooi vind en ben dan ... aarzelend en een beetje onzeker gaan zoeken tussen dat overaanbod wat ik "wel mooi" vond om dan te gaan zien of ik het ook nog mooi vond als ik het aan had. Ook nu ik er op terugblik blijft het een bevreemdende ervaring. Na twee uurtjes winkelen was de tijd op en mijn kledingkast toch al enkele outfits rijker ... Ik was echt gelukkig met wat ik gescoord had en voel me er, nog steeds, goed in ... Jihaa!

Maar ... ik ben dus ook een illusie armer ... winkelen is niet gemakkelijker als je slanker bent! 

Eerste schoolweek overleefd!

Eindelijk weer echt aan het werk! Heerlijk!
Nieuwe leerlingen, nieuwe dossiers, nieuwe verhalen ... Ik voel dat ik mij er weer voor 100% in kan en wil smijten. Hoe belachelijk het ook klinkt, maar door te werken voel ik me "nuttiger", ben ik opnieuw meer "iemand"... Het raakt me als een meisje dat vorig schooljaar blokkeerde op mijn vervangster en heel vijandig bij me binnen komt na een uurtje buiten stapt met een nieuwe afspraak en "tot volgende week" zegt ... Het raakt me als dat kind haar angsten en frustraties op tafel legt en me zegt : "ik weet niet of ik wel GON wil dit jaar, want ik wil niet opnieuw dat je wegvalt en dat ik bij elke verlenging van je ziekteverlof opnieuw die ontgoocheling voel". Het raakt me dat die stoere meid voor me, zich doorheen dat uurtje steeds verder langs haar kwetsbare kant laat zien, dat haar muurtje afbrokkelt en dat haar bange ikje zich toont....
Ik geniet en ben me er meer dan ooit van bewust dat ik deze job graag doe.

Maar ook ...
- opnieuw de septermberdrukte in de GON (en nee die is voor niemand leuk)
- rushen
- overal net op tijd (of toch ook net te laat) aankomen
- 's nachts onrustig slapen omdat je to do lijst langer is dan de tijd die je hebt

- veel te laat doorwerken om een dossier af te werken of de vergadering voor de volgende dag voorbereiden
- dood moe zijn en geen rust vinden 

En net die dingen (die ik dus eigenlijk niet gemist heb) die was ik toch vergeten zeker ...
Dat is de bluts met de buil nemen zeker ...

En nu ... weekend! Ik probeer om evenwicht te bewaren ... Gisteren heb ik bewust NIKS voor school gedaan .... Vandaag werk ik wel voor school als de kids naar de scouts zijn ... Ik leef voor mijn werk, maar vooral ... Ik wil leven en dat is veel belangrijker dan werken alleen !!!!