Het schooljaar is terug gestart en in de GON is dat meestal ineens nogal stevig. September is de opstartmaand en dat betekent : veel opstartvergaderingen, veel administratie, opvang nieuwe leerlingen en in mijn scholen ook veel uitstappen die ik met de leerlingen voorbereid.
Zondag was ik bij mijn ouders omdat die na een maand vakantie terug thuis waren en ik had, ondanks de schooldrukte, toch de tijd gevonden om even langs te gaan. Na het eten had ik buikkrampen die niet zomaar stopten. Vreemd, want ik had eigenlijk een vrij lichte maaltijd op. Ik nam een buscopan tegen de krampen, maar eigenlijk bracht dat geen verlichting. Thuisgekomen vouwde ik met wat moeite nog enkele machines was - de kinderen moeten tenslotte kleren hebben voor school, kroop in bad en en in bed. Ook dat hielp niet.
Rond half tien voelde ik me beter en had zelfs honger .... Ik ging er van uit dat het eten van die middag me toch niet zo goed bekomen was en nam uit voorzichtigheid een droge speltpistolet en een glas water. Ik nam mijn tijd om die op te eten zodat ik me zeker niet kon overeten. Rond een uur of 12 ging ik terug slapen maar de pijn kwam weer opzetten. Ik dommelde in slaap en drie kwartier later werd ik wakker van helse krampen. De hel in mijn buik leek wel losgebroken. Ik kan deze krampen nog het beste vergelijken met weeën in de aanloop naar een bevalling. Het verschil was echter dat ik hier geen pauze kreeg tussen twee weeën. In de loop van de nacht probeerde ik verschillende houdingen aan te nemen en kroop nog twee keer in bad, ... ik wist niet waar te kruipen en voelde me ellendig. Ik ondervond dat ik meer pijn had als ik op mijn linker zij lag en dat de pijn het best hanteerbaar was als ik op mijn rechter zij lag met mijn benen opgetrokken.
Ik had toen ook al door dat ik maandag niet naar school zou kunnen. Ik besefte ook dat het niet klopte en dat dit geen gewone buikpijn meer was. Ik vreesde voor een darmobstructie en wilde eigenlijk naar spoed vertrekken. Ik moest ’s morgens echter naar het gon-opstartgesprek voor
Soetkin en dat wilde ik absoluut doen. Tegen de ochtend nam ik 2 pijnstillers en sliep nog eens 3 kwartier.
Omdat mijn droge boterham tegen de ochtend verteerd was, was mijn pijn
terug hanteerbaar. Ik ben dus eerst naar die gon-opstart geweest en daar iets
vroeger vertrokken om nog bij mijn huisarts terecht te kunnen. Die vond het vreemd om met de beperkte klachten die ik op dat moment had terug naar spoed te gaan. Op mijn vraag naar uitsluitsel over een darmobstructie, heeft hij gebeld met de afdeling waar ze mij 2 jaar geleden geopereerd hebben
aan mijn maag.
Uiteraard was mijn eigen chirurg in verlof maar een andere wilde mij er graag tussen nemen. … en toen ging het allemaal heel snel. Ik moest onmiddellijk naar het ziekenhuis komen (niet langs
de spoed). De dokter zag me tussen twee operaties en zei toen al dat hij dacht
aan een interne darmhernia (de voorloper van de darmobstructie). Daarna moest ik een
ct-scan laten nemen. Weer tussen twee operaties kwam hij me zeggen dat zijn
vermoeden bevestigd was en dat ik een half uur later geopereerd zou worden …. Ondertussen hield ik Guy, een collega en een vriendin op de hoogte van de stand van zaken ... Mijn laatste bericht was duidelijk: "binnen een half uur wordt ik geopereerd!".
De dokter zei zelf dat ik via de spoed nooit zo snel geholpen zou zijn omdat die mijn
symptomen waarschijnlijk niet voldoende zouden herkend hebben. De belangrijkste boodschap die ik in deze blog dan ook wil meegeven aan mensen die zelf een gastric bypass hebben ondergaan : als je zo'n waanzinnige buikpijn hebt of gehad hebt, bel dan met de chirurg of de afdeling in het ziekenhuis waar je bent geopereerd. Zij kennen het risico en weten wat de typische kenmerken zijn van een interne hernia.
Ik ben dr Gypen en dr Jacobs (zijn assistente) echt heel dankbaar voor hun vriendelijke, behulpzame en snelle ingrijpen ... Ik sta er van versteld hoe zij, ondanks dat het een heel hectische dag was met heel wat spoedoperaties, tijd maakten om mij rustig te onderzoeken, uitleg te geven en op mijn gemak te stellen. Ik ben ook blij dat hij me expliciet vertelde dat het kan dat dit nog terug komt, al kijk ik daar niet naar uit.
Omdat sommige mensen mij ongetwijfeld gaan vragen wat een interne hernia is, probeer ik het even uit te leggen aan de hand van onderstaande tekening. Bij een gastric bypass wordt een kleine maag gemaakt die verbonden wordt met een lager gelegen stuk darm; Er ontstaat zo een soort van holte tussen de omhoog getrokken darm en de grote restmaag. Wanneer je fel afvalt, kan daar een opening ontstaan waar de darm doorkruipt. Eens die darm daar door zit begint die zich te draaien en kan er een obstructie ontstaan.
Ondertussen zijn we vier dagen verder en ben ik thuis nog aan het herstellen. De pijn is zo goed als weg. De narcose is nog niet helemaal uit mijn lijf en ik word ook nog wel vlug moe. Ik voel dat ik voorzichtig moet zijn met het tillen van zware dingen, diep buigen of ver strekken ... dat doe ik dus niet. Ik neem de tijd om te herstellen en ondertussen worden mijn leerlingen zo goed mogelijk opgevangen door mijn coördinator, mijn collega's en de leerlingbegeleiders in mijn scholen.
Binnen een week ben ik weer helemaal de oude!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wie wil, kan hier reageren