Doel bereikt?

Het lijkt eeuwen geleden dat ik nog iets schreef op deze blog ... Ik heb er dan ook gewoon geen tijd voor gehad want de voorbije maanden heb ik super intens geleefd. Zelden heb ik zo genoten van een zomervakantie. Het leek wel of ik alle passiviteit van het voorbije jaar moest inhalen en dat ik er alles moest uithalen ... Het was heerlijk om voor meer dan 200% te leven en van alles te genieten.

Gisteren en eergisteren ben ik terug aan het werk gegaan. Dat is iets vroeger dan andere jaren maar ik had een leerling met herexamens die ik graag wilde steunen ... Heerlijk om terug in een schoolgebouw rond te lopen, de vakantie was er nog niet helemaal weg en er werd gepoetst en geschilderd. Heerlijk om enkele collega's opnieuw tegen het lijf te lopen. Het voelde goed en ik ben helemaal klaar voor het nieuwe schooljaar!

Gisteren kreeg ik van één van de collega's de vraag of ik nu zelf vind dat ik mijn vooropgesteld doel bereikt heb ... Mmmmm dat was een dooddenkertje, een moeilijke vraag zelfs. Ik kon er niet echt op antwoorden op dat moment, maar de vraag bleef wel door mijn hoofd spoken. Wat was mijn vooropgesteld doel ? Ik schreef jaren terug nog voor ik aan een maagoperatie begon "op weg naar mijn nieuw ik?" Was dat echt wat ik wou? Ben ik nu nieuwer dan ervoor? Als ik dan nieuw ben, is het dan beter of slechter? En wat heet beter of slechter zijn?

Veel vragen maar geen eensluidende antwoorden. Ben ik veranderd? Ja, ik denk het wel.

Uiterlijk gezien zijn er een heel pak kilo's af, maar dat was (en is nog steeds) voor mij niet de essentie. De essentie was verminderde druk op mijn knieën en dat lijkt wel te werken.

Ben ik innerlijk veranderd? Ik denk het wel. Ik ben niet de bitch geworden die men mij voorgehouden had, of tenminste dat denk ik toch niet. En toch voel ik dat ik veranderd ben. Ik heb meer rust gevonden, meer acceptatie van wat is. Ik heb, met vallen en opstaan, geleerd om te leven met wat ik wel heb in plaats van met wat ik niet meer heb. Daardoor is het ook gemakkelijker geworden om mijn grenzen te accepteren en nieuwe doelen te zoeken binnen mijn mogelijkheden. Want hoe dan ook ... die grenzen zijn er en blijven er...  Het voorbije jaar was echt geen gemakkelijk jaar maar ik heb nog meer geleerd om te genieten van de kleine dingen. Ik denk dus wel dat ik mag stellen dat ik een "rijker" mens geworden ben.

Ik heb me voorgenomen om met terugwerkende kracht blogjes te schrijven over de voorbije vakantie: over het intense leven dat ik geleefd heb en over de gelukservaringen die ik had. Hier en daar wil ik er zelfs foto's tussen steken omdat ik merk dat heel wat mensen benieuwd zijn naar hoe mijn lichaam evolueert. Ikzelf ervaar dat lichaam niet als de meest spectaculaire verandering, vooral dan omdat het "langzaam maar zeker" principe mij niet vreemd is, maar ik besef wel dat het voor andere mensen de meest zichtbare verandering is...

Lieve allemaal ... ik ben nog steeds "op weg naar mijn nieuwe ik" want ik wil niet stil staan en ik wil blijven evolueren als mens in de ruimste zin van het woord. Het voorbije schooljaar was er echter één van een stroomversnelling waardoor dat nieuwe ikje plots meer vorm kreeg en duidelijker op de voorgrond kon treden... Ik kan er mee leven : met wat was, met wat is en hopelijk ook met wat komen zal !!!!