Op 14 november schreef ik volgend bericht op het gastric bypass-forum ...
"Ik ben Zwitserlandfan en nieuw op dit forum.
Zoals de naam het al zegt hou ik van de bergen en voel ik me daar echt thuis.
Helaas is het voor iemand met zwaar overgewicht (135 kg op mijn maximum gewicht en nu 124,3kg) niet evident om de bergen in te trekken. Tot twee jaar geleden deed ik dat, puur op wilskracht. Ik had al geen goeie knieën, maar toen heb ik ze echt om zeep geholpen.
In overleg met de chirurg, ben ik twee jaar geleden naar de Weightwatcherscursus gestapt na 1001 pogingen om op op mijn eigen af te vallen. Ik viel af zo lang ik in revalidatie was, maar eens aan het werk en terug in de ratrace, bleef ik stabiel als ik op mijn eten lette en kwam ik bij als ik het even loste. Alle kilo's die ik verloor na die operatie zijn er terug bij en de knieën zijn zo mogelijk nog slechter dan toen.
Gisteren
was ik bij Dr Borms (orthopedist) en heb ik met hem ook lang gepraat
over het effect van mijn gewicht op mijn gewrichten en op mijn
afval-pogingen. Ik had zelf eigenlijk de klik vorige week al gemaakt en
ben hier heel veel komen lezen op het forum. De babbel met Dr Borms
heeft mij alleen nog meer een duwtje in de goede richting gegeven.Ik die gezworen had om mij nooit te laten opereren aan mijn maag voel mij er nu wel klaar voor (kan je dat zijn?). Ik die zo lang twijfelde en echt bang was, wil er nu echt voor gaan !
Vandaag gebeld met Stuivenberg, morgen eerste contact met Ann Bosmans, de obesitascoördinator.
Ik ben heel benieuwd !
Vandaag vallen de zenuwen eigenlijk goed mee...
Ik heb me vooral bezig gehouden met het informeren van een aantal mensen ... is wel heftig ... het begint met de knieoperatie ... en dan ... oh ja, ik wil ook nog een tweede operatie laten doen
Enfin ... ik kijk er wel naar uit en dan zien we wel ....
Morgen hoop ik tijd te vinden om verslag uit te brengen."
 | |
| Dit ben ik ongeveer een jaar of 5 à 6 geleden op mijn aller-dikste |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wie wil, kan hier reageren