Ik dump, jij dumpt, wij dumpen... over dumping dus !

Voor mijn operatie had ik veel gelezen over dumping. Dumping is een reactie van je lichaam op voeding waar het niet mee overweg kan, meestal suikers of vetten. De maag wordt sneller dan goed is geledigd waardoor het eten onvoldoende verteerd in de dunne darm terecht komt. Die is er niet voor gemaakt is om die stoffen te verteren en zuigt dan extra water aan waardoor je je slecht gaat voelen : misselijkheid, diarree, hartkloppingen en zweten. Verder had ik ook begrepen dat er eigenlijk twee soorten dumpings zijn een snelle dumping, onmiddellijk tijdens of na het eten, en een late dumping, ongeveer een half uurtje tot een uur na het eten. Dat was de theorie dus en overal las ik dat het heel persoonsgebonden is en dat sommige mensen om niks dumpen en anderen op (bijna) alles.Ik vond dit voor mijn operatie één van de lastigste dingen ... omgaan met de onzekerheid over hoe mijn lichaam zou omgaan met die dingen. Ik vond dumpen ook heel eng klinken en stelde mij daar iets bij voor waarbij je je half dood zou voelen of zo.

Ondertussen zijn we drie weken verder (jaja!!!!) en heb ik zelf kunnen ondervinden hoe mijn lichaam om gaat met die dingen...Eigenlijk is dumping (voor wat ik tot nu toe heb meegemaakt) minder eng dan ik had gedacht. Voor mezelf onderscheidt ik twee soorten dumping.

De eerste heb ik al het vaakst meegemaakt. Ik zit aan tafel en ben niet bewust bezig met traag eten. We eten iets dat nogal droog is (brood, vlees, ...) en ik eet te snel of te grote brokken. Plots gaat mijn maag in protest en begint als een gek in elkaar te krampen. Ik voel me plots onwel en heb even stekende maagpijn. Dat gaat in golven die ik wegpuf, een beetje vergelijkbaar met weeën. Ik probeer dat dan te verstoppen voor mijn tafelgenoten maar dat lukt niet zo goed. Om het op te lossen eet ik even niets of probeer ik het leed te verzachten met een klein slokje water ... Als er terug voldoende "vloeibaar" eten in mijn maag zit gaat het weer. Even snel als dat het lastige gevoel opgekomen is, is het weer weg... Soms beginnen mijn darmen op hetzelfde tempo mee te krampen met mijn maag en moet ik nog even naar het toilet, maar dan is het echt helemaal over. Van het begin tot het einde duurt dit soms 5 minuten, soms een kwartiertje maar nooit langer dan een half uur. In het begin wist ik zelfs niet goed of ik dit dumping mocht noemen of niet, maar ik denk steeds meer dat het toch wel een vorm van dumping is.

Dan heb je nog die andere soort dumping ... Ik had die al de eerste avond na thuiskomst. Net voor het slapen gaan nam ik als preventie voor infecties 4 homeopathische korrels. Ik had er op voorhand niet bij stil gestaan dat homeopathisch korrels puur suiker zijn. Wat er dan gebeurde was te gek voor woorden, vooral omdat de hoeveelheid suiker die ik binnen had zo klein was. Mijn hart ging sneller kloppen en ik begon te zweten, mijn maag en darmen begonnen te krampen en het leek eindeloos ... Ik voel me dood en dood moe en slap ... Die eerste nacht heb ik niks gezegd tegen Guy, ik wilde hem niet ongerust maken. Woensdag was het weer zo ver. Samen met Soetkin had ik brownies gemaakt op basis van een glutenvrije browniemix die ik nog had staan van voor mijn operatie. Soetkin wilde de lepel aflekken, maar vond het toch niet zo lekker. Ze gaf hem terug aan mij en ik likte hem af zonder er echt bij stil te staan dat ik op die manier suiker binnen kreeg. Opnieuw gebeurde hetzelfde : ik voelde me plots heel slap en moe, mijn hartslag ging omhoog en ik voelde me misselijk. Mijn darmen begonnen te rommelen. Toen Guy thuis kwam van zijn werk ben ik op mijn bed gaan liggen en na een tijdje in slaap gevallen. Twee uur later werd ik wakker en was er niks meer aan de hand buiten dat ik nog wel wat diarree had.

Is dumping lastig ? Ik ga niet zeggen dat dumping fijn is, dat zou belachelijk zijn. De eerste dumping helpt me echter wel om rustiger te leren eten. Doordat het al zo vaak gebeurde dat iets me slecht valt, probeer ik er nu op te letten om mijn boterham echt neer te leggen tussen twee happen en eet ik bewust trager. De eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat het mij nog niet altijd lukt en dat ik vaak een eerste verwittiging nodig heb om dan de rest van de maaltijd heel traag te eten, maar er is vooruitgang. Het blijft voor mij een moeilijke oefening want ik ben het gewoon om heel snel te eten ... Nu wordt dat elke keer afgestraft ... niet slecht voor een slechter leerling als ik.


De tweede soort dumping vind ik persoonlijk lastiger. Vooral omdat het langer duurt en het meestal gaat om dingen die ik per ongeluk eet. Ik heb nog nooit bewust een stukje cake genomen met het risico dat ik ga dumpen. Tja ... ik wist op voorhand dat het erbij hoort, dus ik ga er zeker niet over klagen. Ik prijs me vooral gelukkig dat ik eigenlijk veel verschillende dingen kan eten zonder problemen.

PS Voor diegene die nieuwsgierig zijn naar het afvallen ... Ik zit nu op -6 kg: 4,9 van week 1 en 300 gr van week 2. Deze week was er, na veel ups en weinig downs uiteindelijk onverhoopt 800 gr af.

Ik hoop dat het afvallen nu stilaan echt in gang gaat schieten want emotioneel was het best wel zwaar om de weegschaal gans de week door de gekste bokkensprongen te zien maken.