Als in een sprookje : mijn prinsessendagen

De voorbije dagen kreeg ik meer dan eens de vraag of ik nu nog ben gaan "eten als een prinses"... Ziehier het verhaal van mijn prinsessendagen ...

Er waren eens ... een gewone jongen en een gewoon meisje die lang geleden enkele dagen naar zee gingen. Rond dwalend langs de haven en het strand kwamen ze uit bij een warme herberg. Het eten was er heerlijk, de bediening was subliem en de jongen en het meisje voelde zich als een echte prins en prinses in dat warme en heerlijke oord. Ze kwamen binnen in een gewone herberg en stapten na de maaltijd buiten met het gevoel dat ze net gedineerd hadden in een groot kasteel ! 

De jongen en het meisje keerden terug naar hun gewone leven, maar diep in hun hart waren ze dat prinselijk gevoel nooit meer kwijt geraakt en telkens ze dat gevoel opriepen werden ze blij en gelukkig. De jongen was eerder realistisch en beschouwde de gebeurtenis in de herberg als een goede herinnering, maar een ervaring die niet reëel is en die je ook niet zomaar opnieuw kan oproepen ... de plicht roept en er moet gewerkt worden. Het meisje was dromeriger en verlangde wel nog terug naar die mooie ervaring en die mooie tijd ... maar ze slaagde er niet in om een vergelijkbare ervaring op te doen. 

Toen gebeurde er iets dat noch de jongen, noch het meisje hadden zien aankomen ... door keuzes die gemaakt werden kwamen ze bij een "nu of nooit-moment" : als ze zich nog eens opnieuw wilden laten verwennen in prinsenstijl in het prinsenkasteel dan moest het wel NU gebeuren ... Daarna zou het leven anders zijn en zouden ze nog wel als prins en prinses door het leven kunnen gaan, maar niet meer zoals het zich in hun hoofd afspeelde. Het verlangen bij het meisje werd sterker en in gedachten was ze al terug die prinses van lang geleden. 

De jongen zat in een grote tweestrijd ... hij wilde zijn prinses alles gunnen wat haar hartje verlangde, maar de tijd was slecht gekozen en net nu was er een grote andere plicht die hem riep. Het meisje droomde en zag de signalen van de jongen niet, die zich in bochten wrong om haar niet teleur te stellen. De jongen wilde het meisje niet kwetsen en gaf niet expliciet genoeg aan dat het prinsessenmaal er niet meer in zat ... Op een dag kon de jongen niet anders dan zijn meisje met spijt in het hart zeggen dat hij niet meekon naar het prinsessenetentje in het droomkasteel ... Het meisje moest even bekomen van de teleurstelling, maar het meisje zou het meisje niet zijn als ze niet creatief omging met dit nieuwe gegeven. 

Geholpen door vriendinnen die toevallig langs kwamen kreeg het meisje een nieuw plan. "We zijn allemaal wel eens graag een prinses", dachten ze en het meisje en schaarde een paar prinsessen rond zich en ze gingen voor een prinsessenleventje met meer dan één prinsessenetentje. De jongen moedigde het meisje aan om dit te doen, omdat hij haar zo graag zag. Het meisje liet de jongen doen wat hij moest doen en genoot, ondanks het gemis, volop van de voorpret bij het plannen. Ze kon ervan genieten zonder haar prins naast zich omdat ze begrip had voor hem en omdat ze van hem hield. 

 En zo nam het meisje, als prinses met de andere prinsessen, afscheid van haar oude leventje. Het meisje genoot van elke ervaring, van elke smaak en van elke geur zoals alleen maar gewone meisje dat kunnen doen die, omdat het leven hen dit gunt, voor een paar dagen heel even een prinses mogen zijn !!! 

 

En de prins en de prinses waren dankbaar voor wat het leven hen gaf en leefden nog lang en gelukkig.

En zo gebeurde het dat ik op de laatste dag van 2013 met een vriendin heerlijk ging prinsessenbrunchen in een kei gezellig ontbijtrestaurant aan de kaaien in Antwerpen. Het was er rustig, gezellig, heel lekker, en we werden er echt in de watten gelegd ... Het was bijpraten, het was genieten, het was relaxen, het was lachen, het was fun !!!!! Wisten jullie trouwens dat een warme drank van vers sinaasappelsap, vlierbessensap en kaneel super lekker is !!!!!

Vandaag, op nieuwjaarsdag, zal ik in stijl en voorgoed afscheid nemen van mijn oude, bourgondische leventje. Deze prinses gaat opnieuw uit eten, deze keer in een toprestaurant ten westen van Antwerpen. Het was trouwens niet evident om net op nieuwjaarsdag een gastronomisch restaurant open te vinden omdat de meeste gerenommeerde restaurants net nu zelf even een rustmoment inbouwen. Maar het geluk kan niet op : met de referentie van de ene chef, kunnen we terecht bij een bevriende collega die ons vanavond extra in de watten gaat leggen !!!! Ik kijk er echt naar uit en foto's zullen ongetwijfeld volgen !