De belangrijkste vragen die op tafel lagen waren :
- gelspuiten zetten of niet ?
- weer gaan werken of nog niet ?
Of ik al terug kan gaan werken vond de dokter dat ik zelf moest bepalen ... jawadde ... dat kan ik dus niet he ... mijn gevoel en verstand zitten dan namelijk niet op één lijn.
Mijn gevoel is ook wel bang ... gaat het wel lukken? Gaat die (stomme) knie het houden? Heb ik genoeg energie om dit al af te kunnen ?
Mijn verstand is daarin veel duidelijker ... Het gaat loodzwaar zijn als je nu start. Het revalidatieprogramma valt niet te combineren met een voltijdse job. Je knie is nog niet stabiel.
Enfin ... op dokter Borms zijn vraag heb ik geantwoord dat ik het een dubbeltje op zijn kant vind en dat ik die beslissing niet zelf kan nemen (en dat is ook eerlijk wat ik voel.) Daarop heeft de dokter beslist dat een dubbeltje op zijn kant absoluut niet voldoende garanties biedt om na de vakantie al terug te gaan werken. Mijn ziekteverlof is dus verlengd tot aan de paasvakantie.
Deze keer geen gevoel van opluchting, maar dus wel dat hele dubbele gevoel... Teleurstelling: ja, opluchting: niet echt, verstandige beslissing: lijkt zo wel.
Hoewel het de eerste dag even slikken was, ben ik ondertussen al meer gewend aan het idee. Ik neem het gelijk het komt en zie vooral de positieve dingen : meer tijd om te doen wat ik al zo lang wilde doen (lijstje maken!), nog extra tijd met de kinderen, extra tijd om af te vallen, extra tijd om te revalideren, extra tijd om te voelen dat de lente in het land gaat komen, ... Jihaa ... tijd ... dat kan je niet kopen en ik krijg het nu cadeau!
Ondertussen ook positief nieuws op het weegschaalfront ... mijn metabolisme lijkt stilaan in gang te schieten. Ik merk het aan het feit dat ik het minder koud heb en ook de weegschaal is mij al een paar dagen betere gezind ... Met enig tromgeroffel ... de weegschaal gaf vanmorgen -0,9 kg aan !!!!!!Dat lijkt op zich niet veel, in vergelijking met andere GBP'ers, maar ik wil niet meer vergelijken. Ik ben ik en ik val gewoon veel trager af. Bovendien ... mijn weegschaal maakt de raarste bokkensprongen en ik heb ook al resultaten gehad die minder waren dan wat er vanmorgen op de weegschaal stond. Ik blijf dus geduldig genieten van elke 100 gr die er af gaat !!!!!
Blijven volhouden, Anneke! Je komt er wel. Ben je al bij Dr Hendrickx geweest?
BeantwoordenVerwijderenIk ben daarbij geweest 10 dagen na de operatie en nu pas terug in de paasvakantie. Ben wel bang dat hij niet content gaat zijn, maar ik kan niet meer doen dan dat ik doe he ;-)
Verwijderenhoud de moed erin, alle goede komt wel maar langzaam. Neem vooral tijd voor jezelf en voel je niet schuldig.
BeantwoordenVerwijderenSterkte
Schuldig voel ik me niet, maar mijn loyauteit naar mijn leerlingen is heel groot (volgens Guy soms te groot :-p). In ieder geval voel ik nu zelf wel dat ik niet zou kunnen werken. Ik heb tijdens de consultatie een gelspuit in mijn knie gehad en uiteraard moet ik daar weer op reageren ... Gevolg : dikke knie die niet meer 100% streks zoals het zou moeten en opnieuw constant pijn.
VerwijderenHe An, laat die lente maar komen, genieten met volle teugen, stapje voor stapje dat nieuwe lijf onder die lastige knie krijgen (of was dat omgekeerd), en gewoon de moed erin houden. Ik blijf duimen ... en als je verder en sterker bent, dan zetten we als vanouds wel weer een boom op aan de tafel. Lieve groet !
BeantwoordenVerwijderenDiane, ik probeer me inderdaad te focussen op de lente en op de leuke dingen die dat met zich meebrengt. De knieën zullen nog wel een tijd lastig doen ... daar kan ik niet buiten en hopelijk gaat het lijf de knieën steeds meer ontzien!!!! En dat boompje aan die tafel, daar hou ik je aan he :-)
Verwijderenniets forceren, zou ik zeggen. Wijze beslissing om nog even thuis te blijven!
BeantwoordenVerwijderenMyriam
Achteraf gezien is het inderdaad een heel wijze beslissing ;-)
Verwijderen