De eerste dag na de operatie : moe maar voldaan

Mijn eerste nacht in het ziekenhuis heb ik heel licht geslapen. Ik had uiteraard al veel geslapen overdag en was niet meer echt doodmoe. Ik kon al direct op mijn zij slapen en dat had ik niet verwacht. Elk uur werd ik wel wakker en moest ik even draaien, geen sinecure met al die infuusdarmpjes. Zo ben ik de nacht rustig doorgekomen. Ik heb elk uur van de klok gezien om telkens opnieuw wel terug in te dommelen in een lichte slaap ...Pijn heb ik die eerste dag en  nauwelijks gehad ... de pijnstilling werd geregeld gegeven via infuus en dat werkte prima.

Om zeven uur werd ik gewekt om mij te wassen ... de dokters zouden vroeg op ronde komen en inderdaad nog voor acht uur stond er een heel leger witte jassen aan mijn bed. De ene had het over dubbele plooien in mijn steunkousen en Dr Hendrickx moedigde mij aan om te eten wat ik lekker vond en vooral veel te drinken, heel de dag door.

Ik had al gelezen op diverse fora dat je bij het ontbijt in het Stuivenberg keuze krijgt bij de maaltijden. Ik had keuze tussen vier 'vloeibare' dingen : mokkapudding, appelsap, melk en magere natuuryoghurt. Ik heb voor de veilige weg gekozen en de helft van een potje yoghurt gegeten. Dat voelde niet slecht, maar ik voelde totaal niet aan of ik voldaan was of niet. Mijn verstand zei echter dat als je maag maar een ei groot is 60 ml al ruim voldoende is.

In de loop van de voormiddag dronk ik als 10-uurtje het busje melk om en ook dat ging goed. Ik stond ervan versteld dat het allemaal zo vlot ging ... Waar bleven nu die complicaties die ik toch ergens wel had ingecalculeerd. Ik was Murphy dankbaar dat hij me met rust liet.

Net toen ik even terug indommelde stond de kinesiste daar om te zien of ik mijn tri-flow oefeningen wel goed deed en om een wandelingetje te maken. Ze verschoot dat ik onderweg vertelde dat mijn kiné er op de moment meer is om mij in te tomen dan om mij te stimuleren om te bewegen. Blijkbaar komen rare gevallen als ik zelden voor en moeten ze de meeste mensen in gang shotten.

Op de middag kwam Ann, mijn schoonzusje die in het labo van het ziekenhuis werkt, haar lunchpauze nemen bij mij op de kamer ... gezellig om na een lange voormiddag even "onder de mensen" te zijn en een babbel te hebben !!! Merci Ann voor het bezoekje ... dat was echt tof !!!! Ik kreeg als middagmaal weer keuze tussen vanalles en nog wat, maar ik koos voor de heldere bouillon. Heerlijk om nog eens iets hartigs te kunnen eten en tot mijn verbazing kreeg ik heel het kommetje op ... Was er echt wel iets gebeurd met mijn maag. Later gaf de verpleging de logische uitleg dat vloeibaar 'eten' sneller door de maag loopt waardoor je daar inderdaad meer van kan eten.

In de namiddag kwam de diëtiste nog even langs om te informeren of ik de brochure al had gelezen en of ik wist wat ik mocht eten de komende weken. Deze dame vertelde me dat sommige mensen die brochure niet lezen voor hun operatie of ze zelfs niet meer hebben ... Dat vind ik zo vreemd dat mensen zo onvoorbereid deze stap zetten ... net of ze niet beseffen dat ze het thuis wel zelf gaan moeten doen hé !

Ondertussen wat er een vriendin op bezoek en ook dat was fijn. Ik was moe, maar Gerda volgde mijn tempo en dan lukte het wel. In de loop van de avond verwachtte ik de kinderen nog en dat zou vast veel vermoeiender worden ... Enerzijds keek ik er enorm naar uit om hen te zien en anderzijds keek ik op tegen zoveel drukte.

Iets voor vijf uur was er gestommel bij de deur en kwamen Soetkin, Rune en Tijs binnen met in hun kielzog ons moeke. Ze hadden allemaal een prachtig kaart bij en Soetkin had haar crea-kunstwerk dat ze die middag op school gemaakt had ook meegenomen om op te hangen op mijn kamer ... Alles moest uiteraard getest en uitgeprobeerd worden : de badkamer moest gebruikt worden voor een heel dringende pipi, het balkon beklommen, de tv bekeken, maar vooral het ziekenhuisbed had veel succes ! Dat gaat dus echt heeeeel hoog hé ;-). Nadat de wondjes waren geïnspecteerd, en iedereen gerust gesteld was dat mama zich best al wel goed voelde, konden ze terug naar huis vertrekken. Het bezoek duurde maar een klein uurtje maar het was dan ook een intens uurtje ... Ach, wat was ik blij dat ik ze alweer gezien had!

Nadat de drukke bende weg was, begon ik Guy toch wel te missen. Een telefoontje leerde me dat hij na het examen naar huis gereden was en dat hij aan het werk was ... Rond kwart voor zeven kwamen Seppe en Guy ongeveer tegelijk aan ... Het was een nuchter gesprekje over het verloop van de dag en de ochtend, over de zwerkbal en de plannen van het weekend. Raar maar waar, het was net iets rustiger dan mijn bezoek van een goed uur ervoor. Om half acht was het bezoekuur afgelopen en bleef ik weer achter voor een nieuwe nacht op mijn hotelkamer.

Wat een verschil voelde ik al met de dag ervoor ... ik kon bewegen, rondlopen, voelde me al veel beter, kon eten, ... Ik heb dan nog wat tv gekeken en gelezen ... heel rustig. Na een puddingetje besloot ik rond negen uur dat dat dag lang geduurd had en ging ik slapen. Moe maar voldaan !

(verslagje geschreven op zaterdag 11/01 's avonds)