Wel en wee in week 2 na de operatie ...

Regelmatig krijg ik, via facebook, sms en ook gewoon "life" de vraag hoe het met me gaat ... hoog tijd dus voor een nieuwe blog, hoewel ik eigenlijk weinig spectaculairs te melden heb.

Ik ben ondertussen 2 weken en 2 dagen geleden geopereerd. Vandaag, precies twee weken geleden, kwam ik terug thuis uit het ziekenhuis ... het lijkt inmiddels veel langer geleden. Ik kan nauwelijks bevatten dat het "nog maar" twee weken is, want in mijn hoofd lijkt dit zoveel langer ...

Wat gaat er goed ...

• Alle pleisters zijn van mijn buik en de littekens zien er mooi uit ... Nu ben ik nog meer patiënt af !
• Ik ben gestart met dagelijks vitaminesupplementen te gebruiken. Voor veel mensen met een gastric bypass is het moeilijk om die vitaminen door te slikken of te verdragen ... Bij mij lukt het alletwee als vanzelf !
• Ik voel me vrij goed en zie er ook goed uit, tenminste, als ik de mensen die me zeggen dat ik er goed uit zie, op hun woord mag geloven ... Dat vind ik wel fijn. Ik heb het altijd belangrijker gevonden dat ik een goede uitstraling had dan mijn gewicht op zich. Ik krijg nu, ook van mensen die niet weten dat ik een maagoperatie heb laten doen, de opmerking dat ik ben afgevallen. Ik vind het wel leuk, maar tegelijk ook hilarisch ... nu kan je echt nog niks zien hoor.
• het opbouwen van een nieuw eetpatroon gaat goed ... ik kan tot nu toe alles eten wat ik geprobeerd heb, wat niet wil zeggen dat het allemaal vanzelf gaat. Brood bv gaat moeilijk maar lukt als ik traag eet en heel voorzichtig ben met mijn korsten. Vlees zorgt er voor dat mijn maagje heel snel vol is en moet ik een super kleine stukjes snijden. Drinken moet ik rustig aan doen of mijn maag gaat in protest, ... Niks ergs allemaal, het gaat in ieder geval beter dan ik in mijn stoutste dromen had durven denken.
• Ik voel me ongelofelijk gesteund door familie, vrienden, collega's, ... Het is fijn om te merken dat ik op jullie kan blijven rekenen ...

 Wat is een beetje lastiger ...

• Ik ben nog heel snel ontzettend moe ... Dit heeft enerzijds te maken met de narcose die tot drie weken kan doorwerken en anderzijds heeft dit te maken met mijn algemene conditie.  Door al bijna 4 maanden niks te mogen doen van sport en enkel binnenshuis wat verplaatsingen te maken zijn mijn spieren weg ... Eergisteren belde de postbode aan met een pakket en ik was boven. Ik liep snel even naar beneden om het pakketje aan te nemen ... en stond er bij te hijgen alsof ik een marathon had gelopen ... Deze week hoop ik op goed weer zodat ik mijn fiets nog eens van stal kan halen en eigenlijk wil ik ook terug gaan zwemmen ... Daar moet ik nog even een zwemmaatje voor vinden ... dat is altijd leuker.
• Mijn knieën zijn nog niet in orde. Ik heb de eerste twee weken na mijn maagoperatie geen pijn meer gehad aan mijn knieën. De zwelling was weg en de druk onder mijn knie (die veroorzaakt wordt door iets achter mijn knieschijf) was ook weg... Met mijn spurtje op de trap donderdag kreeg ik een eerste verwittiging dat die knieën nog niet ok zijn. Gisteren was het nieuwjaarsreceptie in Groenhout en heb ik twee keer een uurtje recht gestaan ... en ja hoor ... pijn en druk in de knie zijn er weer. Nog niet zo hevig als voordien, maar ik mag op dit vlak zeker nog niet juichen ... Hopelijk kan ik snel mijn spieren weer trainen zodat die terug een natuurlijke brace rond die knie heb ... 
• Nadat ik de eerste week super goed was afgevallen is mijn gewicht deze week hetzelfde gebleven. Mijn verstand weet dat dat niks dramatisch hoeft te zijn, maar toch maakt het mij wel wat bang. Ik heb de reputatie om, ook met een dieet, niet zo snel af te vallen en de schrik zit er nu toch in dat de operatie bij mij niet het gewenste resultaat gaat hebben ... Hopelijk schiet het afvallen één van de komende weken wel terug in gang en mag het oorlogje in mijn hoofd tussen gevoel en verstand tot rust komen.

Waar hou ik me zoal mee bezig op een dag ...

• Ik slaap meestal lang uit ... 's nachts slaap ik onrustig en heel licht waardoor ik me 's morgens nog een wrak voel. Het gebeurt ook dat ik wel opsta om de kinderen even naar school te brengen en dan terug in mijn bed kruip of een middagdut doe ... Soms heb ik echt het gevoel dat ik tijd aan het verslapen ben, maar ik heb dat echt nog nodig.
• Verder eet ik zes keer op een dag ... 3 maaltijden en 3 tussendoortjes. Dat zijn geen spectaculaire dingen, maar ik merk dat er toch ook nog altijd behoorlijk wat tijd naar toe gaat.
• Huishoudelijk klussen kosten me echt nog meer energie dan normaal ... in het begin van de week maakte ik het avondeten klaar in stukjes omdat het in één keer nog niet lukte ... Naar het einde van de week lukte het beter, maar ik ben echt moe van eten klaar te maken ... gek hoor! Heel veel dingen in het huishouden mag ik ook nog niet doen omdat ik geen zware dingen mag tillen... langzaam maar zeker kan ik dat terug beginnen opbouwen, maar het tempo ligt traag ... zelfs een wasmachine insteken gaat trager dan normaal
• Ik zou ik niet zijn als ik ondertussen ook nog allerlei hand- en spandiensten verleen ... een samenvatting van een bijscholing uitwerken voor de collega's, de buurvrouw die even geen auto kan rijden naar de winkel brengen, .... Ik beperk dit nog heel erg en doe het allemaal op mijn eigen tempo, maar ook dat neemt wel wat tijd in beslag.
• En dan zijn er natuurlijk nog de kinderen ... die vinden het geweldig dat ik thuis ben. Een verhaaltje voor het slapen gaan, op mama's schoot mogen zitten om op haar computer dictee te mogen inoefenen, samen een stukje gitaarles inoefenen of notenleer bekijken, Seppe over en weer brengen naar de voetbaltraining en blijven kijken, ... Het zijn allemaal dingen waar ik niet aan toe kom als ik aan het werk ben. Nu mijn leven gedwongen in slow motion draait, kan het allemaal wel ... en daar genieten we met zijn allen van.

Kortom ... het leven gaat zijn gangetje, al is het tempo nog niet wat ik ervan gewoon ben. Ik geniet van de leuke en de goede dingen en ik probeer een weg te zoeken met de dingen die minder goed lopen ... al bij al ben ik tevreden en gelukkig ...