Ik heb genoten van deze laatste kerst met grote maag en heb uiteraard veel te veel gegeten. De weegschaal zal niet helemaal blij zijn met mijn escapades van de laatste dagen, maar het was echt voor de allerlaatste keer dat ik met kerst onbeperkt kon genieten van nog een aardappelkroketje of nog een aperitiefhapje of ...
De voorbereidingen worden steeds concreter ... ik heb me daarstraks nog een bus modifast aangeschaft zodat ik die al heb voor tijdens het predieet. Verder ben ik met een vriendin aan het overleggen om een lijstje aan te maken met adressen en telefoonnummers voor mensen die ons kunnen helpen als ik onverhoopt toch langer in het ziekenhuis moet blijven. Niet leuk om zo te denken, maar ergens geeft het ook wel rust. Het is goed te weten dat als er iets misloopt, er mensen zijn waarop Guy en de kinderen kunnen terugvallen.
Als ik dan zo even aan de risico's denk, dan denk ik terug aan een zaterdag enkele weken geleden. In de voormiddag was ik naar de begrafenis geweest van een heel klein, lief jongetje dat veel te vroeg gestorven was. In de namiddag had ik een afspraak in Nederland met enkele Nederlandse vriendinnen. Eerst gunde ik mezelf de tijd om met Guy even bij te komen van de heftige emoties van de voormiddag om dan daarna de autorit naar Amersfoort aan te vatten. De rest van de bende had al een hele stadswandeling achter de rug en ik zou aansluiten bij het etentje 's avonds.
In de auto op weg daar naartoe heb ik in mijn hoofd heel de tijd afscheidsbrieven zitten 'schrijven' naar elk van de kinderen, naar mijn familie, naar mijn vriend(inn)en, naar Guy, naar iedereen die ik ken. Dat gebeurde niet omdat ik het risico van de operatie heel groot inschat, maar wel omdat ik weet dat er een risico is en ik heel sterk in een sfeer van "afscheid nemen in sterkte" ondergedompeld was. Ik probeerde het van me af te zetten, maar het lukte me niet om het helemaal los te laten. Elke brief begon ongeveer met deze zin : "Lieve huppeldepup, als je deze brief leest, wil dit zeggen dat er iets niet volgens de planning is gelopen. Ik heb deze brief ook niet geschreven met het idee dat er iets zou mislopen, maar het feit dat je de brief toch in handen hebt, wil zeggen dat de de dingen anders gegaan zijn dan voorzien ... " Achteraf gezien was dit helemaal geen deprimerende autorit of een eng gevoel, maar in gedachten een heel intiem iets met de mensen die me dierbaar zijn ... Heel moeilijk om dit uit te leggen.
Soms is het jammer dat je gedachten niet kan noteren, want, al zeg ik het zelf, er zaten heel mooie en intense brieven tussen die, als ik er ooit niet meer zou zijn, voor de lezer wel wat konden betekenen. En toch ... eens ik uit die intieme sfeer van afscheid nemen was, was de intentie om die brieven te schrijven ook weg... De woorden die als vanzelf uit mijn gedachten opborrelden zijn weer weg en de zinnen komen, zelfs als ik zou willen, niet meer. Ik heb de brieven dus nooit echt geschreven ... en ik weet niet of ik daar spijt van moet hebben of niet. Het is ook griezelig om die brieven te schrijven en het voelt een beetje aan alsof ik het lot zou willen tarten. Ik wil er gewoon niet van uit gaan dat er iets fataal gaat gebeuren ... Fataal is definitief, is over and out en daar ben ik nog lang niet aan toe. Ik kies niet voor dood. Ik kies voor leven, en meer bepaald voor een leven met meer beweeglijkheid en meer kwaliteit van leven. Ik kies er voor om een dynamische mama en partner te zijn. Ik wil er terug helemaal staan : niet alleen mentaal, maar ook fysiek !
Klein liedje
Klein liedje
Klein liedje, voor jou
Klein liedje
Klein liedje
Omdat ik van je hou !
Als realist kan ik niet anders dan me bewust te zijn van het risico. En dan komen we bij dat andere liedje van Bram Vermeulen... Stel dat... dan heb je een steen verlegd in een rivier op aarde. En niet in 1, maar in vele, denk ik.
BeantwoordenVerwijderen<3 <3 <3
VerwijderenEn toen las ik dit als citaat van de dag ... misschien wel een ode aan de realisten ;-)
Verwijderen"Wie voor niets bang is, wordt door het gevaar verrast."
Confucius Chinees filosoof 551 v.C. - 479 v.C.
Het gaat je goed An-neke! Ik duim voor je. 'klein liedje" was trouwens het eerste nummer van de openingsdans op ons huwelijksfeest. ("boven op de berg" het 2de) We hebben samen heel wat doorstaan en we redden dit... Het gaat je goed An-neke. xxx
BeantwoordenVerwijderenNicole ... leuk om te zien hoe mensen muziek en liedjes linken aan gebeurtenissen in hun leven en er op die manier een eigen betekenis aan geven ...
VerwijderenDankjewel voor de lieve wensen.
Nu wel een reactie van mij:
BeantwoordenVerwijderenik kan mij dat mijmeren zo voorstellen... ik doe dat in mijn bed...
na een begrafenis hebben ik en Luk vaak al 'onze begrafenis' geregeld...maar ook altijd mondeling, dat op papier zetten lukt ook niet...ik ben blij dat je het lot niet hebt getart...dan geloof ik sterk dat er niets zal gebeuren !!
leen
Dankjewel Leen ... Komt goed !!!!!
Verwijderenwoow An, het herinnert aan mijn moeder die vlak voor een open hartoperatie aan al haar twaalf kinderen een afscheidsbrief had geschreven. Helemaal niet gek hoor dat je dit allemaal denkt. Ik zou hetzelfde doen. Ik wens je veel sterkte en na afloop zien we je gewoon nog steeds en graag ook!
BeantwoordenVerwijderenIk ervaar het ook niet als gek ... het zijn gewoon dingen waar je als mens stil bij staat. Hoe vreemd mensen dit ook vinden, door dit soort dingen overdenken (en dus niet wegduwen) geeft me eigenlijk wel rust. Gisteren heb ik trouwens de lijst gemaakt waarvan in deze blog sprake was ... Als ik bv langere tijd niet aanspreekbaar ben kunnen mensen nu verder ... Enerzijds misschien geen positieve gedachten, maar anderzijds geeft de rust die ik nodig heb.
VerwijderenEigenlijk is dat helemaal geen gek idee hoor! Denk dat ik het ook zou doen... Google heeft zo'n optie ergens ingebouwd, stel dat je zou komen te overlijden kan er iets geaktiveerd worden om voorafgeschreven mails naar geliefden te versturen.
BeantwoordenVerwijderenIk heb er deze week nog over nagedacht om die functie eens uit te dokteren! Je weet maar nooit, het gevaar schuilt in een klein hoekje (om de wijze woorden van soetkin te gebruiken: misschien is naar de bakker gaan nog wel gevaarlijker dan een operatie ;-))
Ben blij dat je de operatie goed hebt doorstaan! Knuffel!
Blij dat er nog van die gekke mensen zijn die zo'n ideeën hebben ... Ondertussen is alles dik in orde ... maar ik denk dat ik bij een nieuwe operatie opnieuw zou denken in termen van wat als ... misschien moet ik dat google ding ook eens uitzoeken ;-)
Verwijderen