Weer een kaap genomen

Vandaag was het een belangrijke dag in mijn traject op weg naar een nieuw ikje.Vandaag stonden het leeuwendeel aan onderzoeken gepland.

De eerste uitdaging was om Guy op tijd uit zijn bed te krijgen. Hij zou me brengen naar het ziekenhuis en me na het laatste onderzoek terug ophalen omdat ik dan mogelijk te suf zou zijn en niet zelf zou mogen rijden. Om één uur vannacht moest hij voor zijn werk echter nog een interventie doen en toen begon ik het ergste al te vrezen. Het was voor ons beiden een heel kort nachtje geweest toen vanmorgen om half zeven de wekker ging. 10 minuten later dan voorzien zaten we dan uiteindelijk toch in de auto. Ik was op dat moment best al nerveus, niet omwille van de onderzoeken, maar wel omdat we zo laat waren ... Gelukkig hebben vandaag de leerlingen in de meeste secundaire scholen vrij en dat merkten we aan het verkeer ... Net op tijd kwam ik aan!

Het eerste onderzoek was een EKG. Voor dat hartonderzoek spuiten ze eerst iets uit een flesje op verschillende plaatsen op je borstkas en daarna zetten ze een hoop zuigdingetjes op. Na een paar minuten was het "hartfilmpje" gemaakt. Of ik ook nog even wilde fietsen tegen weerstand ... niet dus ... sorry meneer, ik heb net operatie aan mijn knie gehad. Als ik niet mag wandelen en geen druk op mijn knie mag zetten, dan ga ik dit ook niet doen... De mens was er zijn kluts van kwijt en vergat dat hij mijn bloeddruk nog moest meten. Het is hem vergeven. Ik werd even opnieuw uit de wachtkamer weg geplukt en ondanks de ochtendstress had ik een mooie bloeddruk. Daarna had ik een afspraak bij Dr Wollaert, de cardioloog. Op de echo heb ik gezien dat ik een hart heb ! En volgens die mens werkt het nog goed ook. Er is cardiologisch gezien geen bezwaar tegen een operatie en alles was in orde met mijn tikkertje.

Vervolgens mocht ik bloed laten trekken. Die dame was daar echt super in een prikte vanaf de eerste keer perfect ... Ik heb helemaal geen moeilijke aders als je maar goed kan prikken. Tijdens ons babbeltje bleek dat zij een directe collega is van mijn schoonzusje en dat mijn schoonzus bovendien jarig is vandaag !!!! Tijd dus om even kussen uit te delen.

Daarna moest ik in principe lang wachten voor het volgende onderzoek, maar ik ging me alvast aanmelden bij radiologie. Na een half uurtje konden ze mij er tussen nemen en ook hier was het een heel vriendelijke arts die wat mij betreft heel rare dingen ziet op een zwart wit scherm ... van dat stuk kon ik echt niks maken, maar dat was gelukkig mijn taak ook niet. Ook hier de boodschap dat alles er goed uit ziet !

Opnieuw op de eerste verdieping, belden de dame van het onthaal voor mij de kinesiste Natasha op die me een aantal dingen wou uitleggen voor de operatie. De kiné is binnen het hele verhaal vooral preventief bedoeld. Ze zorgen ervoor dat je zo snel mogelijk mobiel bent na de operatie en ze geven je ademhalingsoefeningen. Daarvoor kreeg ik een leuk blaasspelletje mee dat moeilijker is dan het er uit ziet. De bedoeling is dat je zuigt aan het pijpje en dat de twee lichte balletjes omhoog gaan en daar blijven, maar het derde niet ... Het is een oefening in rustig en diep inademen. Na de operatie moet je die oefening ongeveer 1 keer per uur doen om te voorkomen dat er zich slijmen vormen onderaan in de longen. Natasha vertelde me ook dat ik na de operatiegedurende 3 weken niks zal mogen tillen. Niks wil eigenlijk zeggen niks zwaarder dan één kg. Ik heb de kinderen hier al geïnstrueerd en sommigen vonden dat echt niet leuk !!!!!! Tot slot hadden we het over het bewegingsprogramma in het Stuivenberg. Dit is interessant voor mensen die alles mogen doen want je kan fitnessen in een beschermde omgeving en je komt lotgenoten tegen, maar voor mij lijkt het niet zo interessant omdat ik heel wat oefeningen niet ga mogen doen ... tja ...

Als laatste stond de gastroscopie op het programma ... ik wist op voorhand dat ik zou verdoofd worden en had er dus niet echt schrik van. Toch was dit het lastigste onderzoek. Niet omwille van de gastroscopie maar wel omdat deze verpleger duidelijk minder kaas had gegeten van bloed prikken. Eerst vond hij geen aders (terwijl zijn collega net ervoor nog zo geweldig geprikt had), daarna prikte hij in mijn linkerhand door mijn ader waardoor de verdoving onder mijn huid en dikke brandende bult vormde en tenslotte moest hij in mijn rechterhand een vijftal keer hersteken vooraleer hij echt in de ader zat ... Die mens heeft zich misschien wel vijf keer verontschuldigd, maar dat was wel het pijnlijkste van heel mijn voormiddag en is ook nu nog steeds het lastigste. Over dat onderzoek kan ik helaas niet veel vertellen ... omdat ik sliep ...

Nog even zeggen dat eigenlijk alle mensen in het Stuivenberg ongelofelijk vriendelijk waren ... eigenlijk was daar niemand die "een slechte dag" had of kortaf was. Wat ook leuk is, is dat ze daar duidelijk gewoon zijn om met mensen met een maatje meer om te gaan en ik had nergens het gevoel dat ik daarop werd aangekeken. Dat was, ook bij medisch personeel, in het verleden ooit al heel anders.

Na het laatste onderzoek viel de sufheid goed mee en was ik heel snel terug bij mijn positieve al merkte Guy aan mijn eerste smsjes dat er nog iets niet klopte. Iets vroeger dan voorzien kon Guy me komen ophalen. Thuis bleek dat ik dubbele opvang voorzien had voor de dames (je kan maar beter zeker zijn van iets): zowel Stefan als Seppe stonden paraat. De meisjes waren blij dat ze met Stefan mee konden om pannenkoeken te eten. Seppe vond het niet zo erg dat hij plots vrijgesteld was van de babysit. Thuis heb ik mij eerst geconcentreerd op de afspraken voor de soepactie. Met nog een hoop sufmakende troep in mijn lijf was mij concentreren niet evident, maar de actie staat op poten ... en nu maar hopen dat het ook wat oplevert !!!!!!! Want dat is wel het allerspannendste.

En daarna was de pijp echt even uit. Het te korte nachtje en de sufmakende medicatie noopten mij tot een middagslaapje en ik heb dan ook drie volle uren kei vast geslapen. Dat de meisjes niet thuis waren zal me vast geholpen hebben om echt even weg te zijn van deze wereld.


Nu even tijd om te genieten van de feestdagen ...

Op 2 januari heb ik mijn laatste afspraken in het kader van het voortraject. 's Morgens ga ik langs de endocrinoloog die alle resultaten van de onderzoeken gaat bespreken. Als daar geen verrassingen uitkomen, dan komt de operatie wel heel dicht bij !!!!! In de loop van de voormiddag ga ik langs bij de gynaecoloog om de anticonceptie te bespreken. Eén van de dingen die ik de laatste weken heb geleerd is dat de pil eigenlijk niet meer betrouwbaar is na een gastric bypass. Het vreemdste daarbij is dat ik die informatie van het internet heb en uit het boek van Annette Brom, maar dat niemand in het ziekenhuis mij hier al over aangesproken heeft. Omdat we op dit vlak niet direct voor verrassingen willen komen te staan, heb ik die afspraak bij de gynaecoloog toch al maar versierd.

En dan ... sta ik echt aan het begin van iets nieuws ... Sommige mensen noemen de operatie een nieuwe geboorte. Ik denk niet dat ik het zo wil zien want ik wil mijn leven tot nu toe niet zomaar deleten of wegvegen ... Mijn leven tot nu toe was mooi en zeker de moeite waard om te leven ... en als mijn gezondheid er op vooruit wil gaan is dat maar mooi meegenomen !!!!!!